- qabıq
- kabuk
Azərbaycan-Türkiyə lüğət. 2009.
qabıq
Look at other dictionaries:
qabıq — is. 1. Bir şeyin üstünü örtən sərt örtü. Ağacın qabığı. Yumurtanın qabığı. Qoz qabığı. – Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi. A. Ş.. Qabıq bağlamaq – üstündə qabıq əmələ gəlmək, qabıqlanmaq. 2. zool. Bəzi onurğasız heyvanlarda:… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qabıqlanmaq — f. 1. Qabıq bağlamaq, qabıq tutmaq. Fındıq hələ qabıqlanmayıb. 2. Qat qat soyulmaq, qat qat qopmaq. 3. məc. Köz bağlamaq, köz tutmaq, üstü örtülmək (yara haqqında) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qalxancıq — is. zool. Qın, sərt örtü (qabıq). Yumşaqbədənlilərin bəziləri yastı formada olub, arxalarında qabıq əvəzinə qalxancıq vardır. «Zoologiya» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qaηax — (Borçalı, Gədəbəy, Qazax, Şəmkir) qozun, fındığın yaşıl qabığı, narın qabığı, qarğıdalının büründüyü qabıq. – Cö:üz hələ qaηaxdan çıxmıyıf (Borçalı); – Nar qaηağınnan, cö:üz qaηağınnan ip boyuyurux (Şəmkir); – Qarğıdalının qaηağını mal ye:ir,… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qavırdax — (Şəmkir) qabıq (qozda, fındıqda). – Qozun iki qavırdağı olur – biri göy, biri də öz qavırdağı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qavız — (Cəbrayıl, Zəngilan) qabıq (dənli bitkilərdə). – Bı düyü:n içi təmiz qavızdı (Zəngilan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qoğ — I (Balakən, Zaqatala) saman ovuntusu II (Çənbərək, Qazax) sacın dibində əmələ gələn nazik qabıq, kəpək III (Salyan) var dövlət. – O:n da bi yaz <az> qoğu var, odı dingilliyir, adam saymır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
pust — f. 1) dəri; 2) qabıq, cild … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
zar — f. ağlayan, inləyən; 2) dərmansız, çarəsiz, çıxılmaz (vəziyyət) ə. incə pərdə, incə örtü; qabıq; 2) cin, şeytan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
addison — <xüs. is. dən> Böyrəküstü vəzilərin qabıq qatı funksiyasının xronik çatışmazlığı xəstəliyi. Addison xəstəliyinin əlamətləri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bağlamaq — f. 1. İp və başqa materiallar vasitəsilə şeyləri bir birinə rəbt etmək. Atları axura bağlamaq. Qayığı körpüyə bağlamaq. Toyuğun ayaqlarını bağlamaq. // İp və s. ilə bir şeyi başqasına və ya bir neçə şeyi bir yerə rəbt etmək, tərtib etmək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
